Afgelegde afstand: 103 km
Totaal afgelegd: 389 km
We zijn weer 'back on the road", hoor! Alle leed is weer geleden, het was weer een top-fietsdag! Al moet ik zeggen, de etappe leende zich ook uitstekend voor het herwinnen van het vertrouwen in eigen lichaam en kunnen; vrij vlak, op een redelijk klimmetje na bij het verlaten van Teruel, licht glooiend waarvan merendeels ook heel licht bergafwaarts, en dan ook nog het windje in de rug. Dat leidde ertoe, dat we met een gemiddeld gangetje van 20km per uur de ruim 100km lange route afdenderden, slechts hier en daar even stoppend voor het nuttigen van de overheerlijke meegenomen belegde broodjes van de panadería in Teruel. Want die hongerklop gaat ons natuurlijk niet nóg eens overkomen.
Het landschap waar we vandaag doorheen reden, verdiende overigens niet echt de schoonheidsprijs. We zijn hier op de hoogvlakte van het binnenland van Spanje (±1.000 meter hoogte) en de eerste 80km waren erg vlak en uitgestrekt. Veel akkerbouw, hier en daar oude rustige dorpjes, verlaten gebouwen en tankstations; nee, je wilt hier niet écht dood gevonden geworden.
Pas de laatste 20km kwamen we in een wat meer heuvelachtig en beboste omgeving, met vlakbij Daroca nog een mooie gorge (zie middelste foto hieronder).
Klik op een foto voor een vergroting
Anyway, de rit verliep zó voorspoedig, dat we ook langzamerhand weer tijd begonnen te maken voor het maken van foto's. En zo kreeg ik het lumineuze idee, om mijn iPhone aan een verkeersbord te hangen, de timer in te stellen op 10 seconden, en dat de foto dan gemaakt zou worden van ons beiden, fietsend over de eindeloze en verlaten weg. Zo gezegd, zo gedaan: ik druk op het knopje, de timer begint te lopen, ik ren naar m'n fiets aan de overkant, schreeuw tegen Mar; "ja, fietsen!", spring op mijn eigen fiets, ga staan op de pedalen... om vervolgens van mijn trapper af te glijden, en gigantisch op m'n bek te gaan. En daarmee is ook de keuze voor de hoofdfoto hierboven verklaard. Want dit is dus uiteindelijk de bewuste 'selfie' geworden, maar dan helaas wat anders dan ik in mijn hoofd had... En kijk eens heel goed aan de rechterkant van de foto? Juist.
Resultaat van deze actie: een knie vol grind (hoe láng is dat wel niet geleden) en vier vingertoppen die open lagen en bloedden als een rund. Ik heb ook altijd pech! Ben je eindelijk weer eens lekker aan een etappe bezig, zoek je zelf weer de ellende op. Afijn, gelukkig is Mar gediplomeerd BHV'er, dus de pleisters en ontsmettingsmiddel waren snel uit de tas en na een liefdevolle verpleging met een kusje op de knie kon ik dan weer met mijn gekwetste lichaam én ego de fiets op.
Overigens, ook lekker om met 4 vingertoppen in pleisters dit verslag te typen trouwens. Of je veters te strikken. Of iets uit je broekzak te halen, je haar te wassen, je gulp open/dicht te doen of je iPhone te bedienen. Maar goed. Klein leed. Morgen weer verder!
A ROOM WITH A VIEW
Elke dag een foto van ons hotel, onze kamer en het uitzicht.
Vandaag vanuit kamer 206 in Hotel Cienbalcones in Daroca!
Daroca is overigens een prachtig oud plaatsje, wat dit jaar zijn 850-jarig bestaan viert. Geen idee overigens wat jullie verder met die info kunnen.
